Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Δημιουργία Συλλόγου Νεολαίας Μαρμάρων Φθιώτιδας


Καιρός για ένα βήμα παραπέρα..και με γκλίτσα μάλιστα. Όχι. η γκλίτσα για εμάς δεν σημαίνει αδυναμία. Σημαίνει παράδοση.

Η ιδέα μας: Δημιουργία Συλλόγου Νεολαίας Μαρμάρων

Δική μας πρόταση είναι η δημιουργία ενός συλλόγου που θα ενώσει περισσότερο καταρχήν την νεολαία του χωριού, θα λάβει δράσεις σχετικά με τη δημιουργία εκδηλώσεων νεολαίας και θα συμβάλει στην προβολή του χωριού.

Περιμένουμε τις δικές σας προτάσεις, σχόλια συμβουλές, παρατηρήσεις.

Υπάρχει σχετική εκδήλωση στο Facebook. Εδώ

marmariotis@yahoo.gr
Facebook group

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Η Παναγία η Σελιανήτισα





















Οδός Παραθύρας. Έτη 300.
Εκεί ψηλά. Σε ένα βράχο. Η Παναγία η Σελιανήτισα. Στη Παραθύρα που λέμε στο χωριό. Νοσταλγούμε να ανέβουμε το μονοπάτι απο τον Αέρα και να βρεθούμε κοντά της.
Φωτογραφίες από το αρχείο του Γιώργου Μανίτα.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Η Espresso στα Μάρμαρα

Πιστεύουμε πως είναι απλά η αρχή. Σύντομα θα μας ανακαλύψουν και άλλοι.

Δείτε τι γράφει το ρεπορτάζ της σελίδας.

Η περιπλάνηση ξεκινάει το Σάββατο το πρωί από τη Σπερχειάδα. Με έναν καφέ στο χέρι ξεκινάμε για Μάρμαρα και Ανατολή. Οσο ανεβαίνουμε υπάρχει φοβερή εναλλαγή στο τοπίο με πλατάνια και έλατα. Σε μια στροφή του δρόμου εμφανίζεται μεγαλόπρεπος ένας αετός, ο οποίος όμως δεν μας κάνει τη χάρη να τον φωτογραφήσουμε. Είναι η πρώτη δυνατή εικόνα που μας προδιαθέτει για το τι θα συναντήσουμε παραπάνω, όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι μικρότερη. Πρώτος σταθμός, τα Μάρμαρα, ένα όμορφο, ζωντανό χωριό που είναι αμφιθεατρικά χτισμένο. Είναι δέκα το πρωί και το καφενείο είναι γεμάτο με κόσμο που μας υποδέχεται και μας κερνάει τσίπουρο. Στην ψηστααριά σιγοψήνεται το αρνί τυλιγμένο στη λαδόκολλα για να μην καεί και δίπλα το κοκορέτσι. Οι Ρουμελιώτες είναι μάστορες σ’ αυτά, γι’ αυτό και ονομάζονται και «κοκορετσάδες».

Πριν μας παρασύρει η παρέα και το τσίπουρο, μπαίνουμε στο σχολείο, όπου στεγάζεται το λαογραφικό μουσείο του χωριού. Μέσα σε μια τάξη που κάποτε έσφυζε από ζωή είναι στημένο το μουσείο, που περιέχει τα πάντα. Ο ήχος του γραμμόφωνου μας παρασύρει και μας μεταφέρει πενήντα χρόνια πίσω, τότε που η ζωή ήταν σίγουρα πιο δύσκολη, αλλά με λιγότερη ένταση και άγχος. Αξίνες, δρεπάνια, αργαλειοί, ένα ολόκληρο ξυλουργείο στημένο με όλα τα εργαλεία του, έτοιμο να λειτουργήσει, και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς συνθέτουν το μικρό αυτό μουσείο που αξίζει να επισκεφθείτε. Αν ο χώρος ήταν λίγο μεγαλύτερος, θα μπορούσαν να αναδειχθούν περισσότερο τα εκθέματα. Μια προσπάθεια πάντως που αξίζει συγχαρητήρια, γιατί μας μεταφέρει στο κλίμα της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Ο χρόνος όμως μας κυνηγάει για να τα προλάβουμε όλα. Αφήνουμε λοιπόν τα Μάρμαρα και συνεχίζουμε για την Ανατολή, που βρίσκεται στα 1.350 μέτρα. Μια πραγματική αετοφωλιά, γενέτειρα του ορειβάτη Κώστα Τσιβελέκα, ο οποίος έχει ανέβει στις υψηλότερες κορυφές όλου του κόσμου. Οταν στην παιδική σου ηλικία μένεις στην Ανατολή και ξαγναντεύεις τα Βαρδούσια, πώς να μη σου γεννηθεί η επιθυμία να κατακτήσεις τις υψηλότερες κορυφές του κόσμου;

Και η περιπέτεια συνεχίζεται για τις λίμνες της Ανατολής. Η διαδρομή είναι ειδική και μόνο για 4x4. Το τοπίο πάντως μας αποζημιώνει για το τράνταγμα που φάγαμε στη διαδρομή. Η επιστροφή είναι καλύτερη και η κουβέντα φυσικά περιστρέφεται στα φράγματα που πρέπει να γίνουν για να συγκρατηθεί το νερό.


Δείτε το ρεπορτάζ στη σελίδα εδώ

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Όταν ο εφιάλτης ζωντανεύει




Σπερχειάδα Πυρκαγιά from Akis Loukas on Vimeo.

Δεν πάνε και πολλά χρόνια. Ο δάσκαλος λέει..λέει. Το μάτι ξεφεύγει. Φτάνει απέναντι. Η τάξη μου έχει θέα τις πρόποδες της Γουλινάς. Πράσινο. Πολύ πράσινο. Ξανά τον κοιτάζω και πάλι εκεί, στη φύση. Νοιώθω τυχερός. Δεν έχω απέναντι μου μια πολυκατοικία, ένα γκρίζο τοίχο. Μόνο πράσινο. Έτσι είναι το Λύκειο Σπερχειάδας. Πέρασαν τόσοι και τόσοι μαθητές από εκεί. Και φέτος... Γιατί φέτος? Και του χρόνου. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να ξαναγίνει αυτό που στέρησαν από τους επόμενους κάποιοι (δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω) μέσα σε λίγες ώρες? Στο τηλέφωνο μου τα καναντέρ. Η Σπερχειάδα καίγεται μου λένε. Χτυπάνε οι καμπάνες. Ο εφιάλτης ζωντανεύει. Το πράσινο. Μόνο αυτό μας είχε μείνει. Ξέρω πως δεν θα ήθελα να δω μα και εδώ που είμαι ο τόπος δεν με χωράει. Τι θα γίνει? Αναρωτιέμαι.
Ευτυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις είμαστε όλοι ενωμένοι. Και ενωμένοι πρέπει να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε να ξανά συμβεί κάτι ανάλογο. Όταν επιστρέψω τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Μακάρι να ήταν ψέματα.
Ελπίζω και εύχομαι να ήταν η τελευταία φορά.

Marmariotis Selianitis

Το video και οι φωτογραφίες είναι από το www.fonografos.net .

Καλλικρα-τηθείτε: Δήμος Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα και ομορφότερο χωριό τα Μάρμαρα


















Αυτός είναι ο νέος χάρτης της Φθιώτιδας। Το χωριό μας πλέον θα ανήκει διοικητικά στο νέο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη πόλη της Σπερχειάδας। Ο νέος Δήμος Μακρακώμης προκύπτει από την ένωση του Δήμου Σπερχειάδας, του Δήμου Μακρακώμης , του Δήμου Αγίου Γεωργίου και την κοινότητα Τυμφρηστού।
Δεν είμαστε πλέον ένα από τα εικοσιένα χωριά του δήμου (βέβαια πάντα θα είμαστε ένα από τα ομορφότερα) αλλά ένα από αρκετά περισσότερα। Ελπίζουμε πως ο νέος Δήμος και ο νέος δήμαρχος θα σταθεί κοντά στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος μας και θα αξιοποιήσει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, την φυσική ομορφιά και την ιστορία μας, ανοίγοντας νέους δρόμους για ανάπτυξη στη περιοχή μας। Το χωριό μας και ο τόπος γενικότερα δεν υστερεί σε τίποτα από άλλες περιοχές της χώρας μας।
Πάντα βέβαια θα έχουμε στο χωριό σαν πλεονέκτημα την αγάπη των κατοίκων για τα Μάρμαρα και την Αδελφότητα που θα το κάνουν πάντα να ξεχωρίζει।